کد مطلب:29721 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
علی بن ابی طالب علیه السلام آن زن را دید و پرسید:«گناه این زن چیست؟». گفتند:عمر، فرمان به سنگسار كردنش داده است. علی علیه السلام وی را برگرداند و [ به عمر] گفت:«دستور به سنگسار كردن وی داده ای؟». گفت:آری؛ در نزد من به زنا اعتراف كرد. علی علیه السلام گفت:«این، حقّ تو بر اوست؛ امّا چه حقّی بر آن كه در شكمش است، داری؟». [ عمر] گفت:من نمی دانستم كه وی حامله است. امیر مؤمنان علیه السلام گفت:«اگر نمی دانستی، باید رحِمش را وارسی می كردی». آن گاه گفت:«شاید بر او تَشَر زده ای و یا او را ترسانده ای؟». [ عمر] گفت:بله، این طور بوده است. [ علی علیه السلام] گفت:«آیا كلام پیامبر خدا را نشنیده ای كه می فرمود:"بر آن كه پس از شكنجه اعتراف می كند، حدّی نیست"؟ هركسی كه او را در بند كشیده ای، یا در زندان افكنده ای، و یا تهدید كرده ای، اقرارش ارزشی ندارد». عمر، زن را رها كرد و گفت:زنان از به دنیا آوردن فردی چون علی بن ابی طالب، ناتوان اند. اگر علی نبود، عُمَر، نابود می شد.[1].
5737. امام حسین علیه السلام:در زمان خلافت عمر، زن حامله ای را آوردند. عمر از او بازجویی كرد و او به زنا اعتراف نمود. عمر، فرمان به سنگسار كردنِ وی داد.